Prachtig verslag van de JO12-2: ‘Het was me weer het jaartje…’

Na de zomer kwamen de matadoren uitgerust weer terug van hun welverdiende zomerreces. Bijna het gehele team was weer compleet op een enkele kleine wijziging na. Vol goede moed begonnen aan de trainingen en de eerste wedstrijden van het nieuwe seizoen. Een wijfelend begin met een diversiteit aan resultaten. Een afwachtende houding en het over mijn lijk voetbal wisselde zich af en dat was ook te zien aan de uitslagen. Kansloze nederlagen wisselde zich af met mooie overwinningen. Hoogtepunt was de last minute overwinning tegen nummer 2 Keer. Een prachtige wedstrijd leek in de laatste minuut door de gelijkmaker van Keer geen winnaar te kennen, maar de veerkracht van onze jongens zorgde er voor dat we de overwinning in de laatste seconde toch binnen sleepte, via een prachtige streep van Gilles vol in de driehoek. Dat werd natuurlijk gevierd als een kampioenschap.

Toch eindigde het eerste deel een beetje in mineur door een zwak optreden in Meerssen. De eerste helft zat er op en tijdens de herfstvakantie kon de batterij opnieuw opgeladen worden. Aan de bal speelden we goede wedstrijden, maar het fysieke en met name de wil om te winnen, daar moesten we nog in groeien. Met name dat laatste zat de trainers een beetje dwars, want daar begint de wedstrijd mee, dat is de basis. Als we tijdens de wedstrijden kijken hoe de tegenstander voetbalt in plaats van zelf te voetballen, dan kopen we wel een kaartje en gaan op de tribune zitten.

Na de herfst toch wat wijzigingen in de trainingsopzet en dat leek al meteen zijn vruchten af te werpen. Nu gaat er teveel eer naar de trainers, want de mannen en dame hadden zelf duidelijk een knop om gezet. Er werd strijd geleverd en zelfs ondanks dat er aan de bal ietsje minder goed werd gespeeld dan voor de herfstvakantie, was het voetbal in totaal een stuk beter en leuker om naar te kijken. Dat betaalde zich ook uit in de resultaten. Klinkende overwinning tegen Geleen Zuid, UBC en Lindenheuvel en een gelijkspel bij DVO. En natuurlijk de heroische overwinning tegen RKUVC Ulestraten. De eerste helft kwam het oude euvel weer boven en de maximale inzet leek er niet te zijn. Dit leidde tot een kansloze 0-4 achterstand met rust. In de rust hebben de heren en dame het toch voor elkaar gekregen om de knop om te zetten. Er werd gestreden voor elke meter en er werd geknokt voor elke meter en elkaar. Na het eerste kwartiertje stond er door een miscommunicatie 0-5 op het bord, maar kansen kwamen en de tegenstander kwam er niet meer door. Tijdens het korte rustmoment werd er aangegeven dat het team moest blijven werken en op zoek gaan naar 2 doelpuntjes om zo de wedstrijd goed af te sluiten. En toen gebeurde het wonder van Suëstra, aan de kant heiligdomsvaart, JO12-2 staat op. Een ongekende comeback vond plaats en leidde tot een nog nooit vertoonde 6-5 overwinning. De heren trainers hadden dit nog nooit meegemaakt in hun hele lange carriere. Het team had een zak chips verdiend als ze de eerste helft niet zo geslapen hadden.

Vervolgens begon het toch allemaal een beetje spannend te worden. De wedstrijd tegen FC RIA uit Nieuwstadt werd tot twee maal toe verzet. Waardoor we als koploper naar Geulse Boys trokken. De een na laatste wedstrijd vond plaats in de uiterwaarden van de Geulle. In de nacht was de Geulle blijkbaar nog buiten zijn oevers getreden, anders was de staat van het veld niet te verklaren. Maar dat mag geen probleem zijn, daar heeft de tegenstander ook last van.

De aanvoerder van Geulle had zich die ochtend nog gesneden bij het scheren, maar dat maakte voor hem niet uit, want hij speelde de hele wedstrijd. Het doorwisselen bij Geulle werkte niet zo goed, als ze zelf van te voren hadden aangegeven. Maar toen de mist was opgetrokken stond er een zwaar bevocht gelijkspel op het scorebord. Dik verdiend, maar het had beide kanten op kunnen vallen aan het einde. Met pijntjes en uitgevallen spelers haalden we net het einde. De aanvoerder van Geulle stapte op zijn brommer en reed tevreden naar huis. Dan moest het maar op maandagavond thuis tegen RIA gebeuren.

Maandagavond 18.00uur in het kleedlokaal. De WC draait overuren. Een hoop onrustige stuiterballen zitten op de banken. Klaar voor de grote match, want het enthousiasme en de wil is groot. Ook nog tegen een paar klasgenoten spelen, dat maakt het nog extra bijzonder. Druk langs de lijn met familieleden en nieuwsgierigen. De overige teams/spelers van JO12, met hulp van JO11, zorgen voor een mooie sfeer en schreeuwen JO12-2 naar voren. We hebben kenners wel eens horen zeggen dat kampioenswedstrijden zelden goed zijn. Nou, dit was dan een van de uitzonderingen. Tegen een hard werkend RIA zaten de mannen en dame er bovenop. Er werd hard gewerkt, fijn samen gespeeld en goed opgelet. In het begin bleef het nog spannend, het bleef lang 1-0. Maar toen eenmaal de ban gebroken was ging het naar 7-0. Strijd en voetbal tot de laatste minuut, zoals het hoort te zijn. Een prima scheidsrechter die de wedstrijd in goede banen leidt, bedankt Finn! Een goede tegenstander die tot het eind sportief bleef knokken. Mooi compliment van de RIA trainer: Jullie hebben een leuk team. Klopt helemaal, zelfs meer dan dat, we hebben een geweldig team en een team dat KAMPIOEN is.

• Mart “Courtios”, de snelste man van het veld, nadat hij de laatste penalty heeft genomen.
• Jules “Beckham”, schiet de penalty stijf in het krijs en loopt vervolgens weg alsof hij dat drie keer per dag doet.
• Stijn “Crouch”, de man die misschien wel de meeste progressie heeft gemaakt. Onverstoorbaar!
• Job “Stam”, laat geen tegenstander los en verwent ons tegenwoordig met mooie dribbels.
• Timo “Sneijder” , links of rechts, maakt het hem niet uit.
• Sten “Suarez”, bijt zich zelfs vast in 14-jarige reuzen. Gelukkig niet letterlijk zoals onze Urugayaanse vriend.
• Gilles “Bergkamp”, onze flegmatieke technicus. Zoef hoort de keeper van de tegenstander alleen maar.
• Saad “Makaay”, waar iedereen stond te kijken in onze kampioenswedstrijd, schiet hij de bal zeer attent binnen bij de slapende tegenstander.
• Servaas “Haaland”, stand maakt niet uit, altijd volle bak en tegenstanders weer het bos in sturend.
• Myrthe “Lieke Martens”, een ronde meedraaien en al kampioen worden. Dan ben je een topper!
• Eervolle vermelding voor Jorn en Fam!

Kampioenen: PROFICIAT!

Nog wat wedstrijdpraat:

• Trainer: opletten tijdens de wedstrijd, niet praten met elkaar. Help elkaar tijdens de wedstrijd door met elkaar te praten. Crouch: Maar trainer u zei net dat we niet met elkaar mochten praten.
• Trainer tijdens de rust: Jullie laten je de kaas van de boterham eten. Sneijder: Ik lust geen kaar.
• We hebben nog de JaMaartjes. Jaatje en Maartje. Suarez en Stam met toch wel elke wedstrijd hun karakteristieke opmerking: “Ja maar….”
• Trainer tegen Sneijder: Duw maar tegen je tegenstander, doe maar net of het je zus is. Sneijder: Nee, dat kan niet, want dan krijg ik de rode kaart.

Willen we ook weer wat mensen bedanken, in willekeurige volgorde. Fer, Xavi, Kris, Jorn, Fam en Dex voor jullie hulp tijdens de wedstrijden. Rob, voor alle hulp, ondersteuning en inzet. De jeugdspelers die onze wedstrijden zijn komen fluiten. Met als extra vermelding Finn en Phil, die aangeven dat we hun kunnen bellen als we niemand hebben. Fantastisch! De ouders voor de koffie, het helpen met de doelen, de ranja, het rijden, het supporteren. En nog de eervolle vermelding dat ons team een van de weinige was die zoals afgesproken twee ouders leverden om Gerrit te helpen. Eigenlijk zou het niet nodig moeten zijn dat dit een aparte vermelding is en zou het toch niet zo’n probleem moeten zijn om een paar uurtjes per jaar de club en alle vrijwilligers te helpen, maar blijkbaar is dat tegenwoordig wel nodig. Maar onze dank is er niet minder groot voor. Clement, bedankt voor de kampioensfrietjes! Je hebt zelf gezien hoe geweldig gewaardeerd dit werd.

Hele fijne feestdagen allemaal en tot 2024!

Guido en Luuk